بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
امام علی علیه السلام:
لِقَنْبرٍ وقد رامَ أن یَشتِمَ شاتِمَهُ:
مَهْلاً یا قَنبرُ! دَعْ شاتِمَکَ مُهانا تُرْضِ الرَّحمنَ وتُسخِطِ الشَّیطانَ وتُعاقِبْ عَدُوَّکَ، فَوَالذی فَلَقَ الحَبَّةَ وبَرَأ النَّسَمَةَ ما أرضَى المؤمنُ رَبَّهُ بِمِثلِ الحِلْمِ، ولا أسخَطَ الشَّیطانَ بِمِثلِ الصَّمتِ، ولا عُوقِبَ الأحمَقُ بمِثلِ السُّکوتِ عَنهُ.
خطاب به قنبر- که مى خواست به کسى که بدو ناسزا گفته بود، ناسزا گوید - :
آرام باش قنبر ! دشنامگوى خود را خوار و سرشکسته بگذار تا خداى رحمان را خشنود و شیطان را ناخشنود کرده و دشمنت را کیفر داده باشى.
قسم به خدایى که دانه را شکافت و خلایق را بیافرید، مؤمن پروردگار خود را با چیزى همانند بردبارى و گذشت خشنود نکرد و شیطان را با حربه اى چون خاموشى به خشم نیاورد و احمق را چیزى مانند سکوت در مقابل او کیفر نداد.
(* أمالی المفید | *منتخب میزان الحکمة)(نرمافزار مشکوة)
- ۰ نظر
- ۳۶۱ نمایش